Biografia
Bł. Jerzy Matulewicz
Bł. Jerzy Bolesław Matulewicz-Matulaitis właśc. Jurgis Matulevičius
Urodził się 13 kwietnia 1871 roku w Luginach w rodzinie rolniczej jako ósmy syn Andrzeja i Urszuli Matulewiczów. W wieku 3 lat stracił ojca, a kiedy miał 10 lat zmarła jego matka. Opiekę nad Jerzym przejął jego starszy brat Jan. Uczył się w mariampolskim gimnazjum. Tam zachorował na gruźlicę kości, wykrytą dopiero w grudniu 1899 roku w Kreuznach. Uczył się dalej w Kielcach i Warszawie. W dwudziestym roku życia wstąpił Seminarium Duchownego wKielcach. Na Akademii Duchownej w Petersburgu uzyskał tytuł magistra teologii moralnej i w 1898 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a we Fryburgu Szwajcarskim w lipcu 1902 roku. W latach 1902-1904 nauczał w Seminarium w Kielcach. Na skutek choroby opuścił je i osiadł w Zakładzie Cecylii Plater w Warszawie. Współpracując z ks. Michałem Godlewskim rozwinął działalność społeczną. W latach 1905-1907 był zaangażowany w posługę młodzieży i tworzenie chrześcijańskiej demokracji w Warszawie. W 1907 powołano go do Akademii Petersburskiej i tam zaprzyjaźnił się z ks. WincentymSękowskim-Senkusem - ostatnim ze zgromadzenia marianów likwidowanego przez carat. I złożył przed ks. Senkusem śluby zakonne w 1909 postanawiając odnowić zgromadzenie oraz pozyskać nowicjuszy. Otworzył dla nich nowicjat we Fryburgu. Od 1911 do końca życia pełnił funkcję generała. W czasie wojny pracował w Warszawie. W latach 1914-1918 zajmował się działaniami charytatywno-wychowawczymi i wspomaganiem duchowym kapłanów oraz osób zakonnych. Założył tam Zgromadzenie Sióstr Ubogich od Niepokalanego Poczęcia. W 1918 został mianowany przez Benedykta XV biskupem wileńskim.
Jest też założycielem Zgromadzenia Sióstr Ubogich Niepokalanego Poczęcia NMP na Litwie i Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii. Złożył rezygnację z funkcji biskupa w 1925, by zając się zgromadzeniem ale papież Pius XI wówczas mianował go arcybiskupem i powierzył mu stanowisko wizytatora apostolskiego na Litwie. Przyczynił się do poprawy stosunków Litwy z Watykanem organizując nową prowincję kościelną i przygotowując zawarcie konkordatu Zmarł w Kownie 27 stycznia 1927.
W 1987 został beatyfikowany przez Jana Pawła II; uważany jest za jednego z patronów Litwy. Podejmowane są starania o kanonizację.
Urodził się 13 kwietnia 1871 roku w Luginach w rodzinie rolniczej jako ósmy syn Andrzeja i Urszuli Matulewiczów. W wieku 3 lat stracił ojca, a kiedy miał 10 lat zmarła jego matka. Opiekę nad Jerzym przejął jego starszy brat Jan. Uczył się w mariampolskim gimnazjum. Tam zachorował na gruźlicę kości, wykrytą dopiero w grudniu 1899 roku w Kreuznach. Uczył się dalej w Kielcach i Warszawie. W dwudziestym roku życia wstąpił Seminarium Duchownego wKielcach. Na Akademii Duchownej w Petersburgu uzyskał tytuł magistra teologii moralnej i w 1898 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a we Fryburgu Szwajcarskim w lipcu 1902 roku. W latach 1902-1904 nauczał w Seminarium w Kielcach. Na skutek choroby opuścił je i osiadł w Zakładzie Cecylii Plater w Warszawie. Współpracując z ks. Michałem Godlewskim rozwinął działalność społeczną. W latach 1905-1907 był zaangażowany w posługę młodzieży i tworzenie chrześcijańskiej demokracji w Warszawie. W 1907 powołano go do Akademii Petersburskiej i tam zaprzyjaźnił się z ks. WincentymSękowskim-Senkusem - ostatnim ze zgromadzenia marianów likwidowanego przez carat. I złożył przed ks. Senkusem śluby zakonne w 1909 postanawiając odnowić zgromadzenie oraz pozyskać nowicjuszy. Otworzył dla nich nowicjat we Fryburgu. Od 1911 do końca życia pełnił funkcję generała. W czasie wojny pracował w Warszawie. W latach 1914-1918 zajmował się działaniami charytatywno-wychowawczymi i wspomaganiem duchowym kapłanów oraz osób zakonnych. Założył tam Zgromadzenie Sióstr Ubogich od Niepokalanego Poczęcia. W 1918 został mianowany przez Benedykta XV biskupem wileńskim.
Jest też założycielem Zgromadzenia Sióstr Ubogich Niepokalanego Poczęcia NMP na Litwie i Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii. Złożył rezygnację z funkcji biskupa w 1925, by zając się zgromadzeniem ale papież Pius XI wówczas mianował go arcybiskupem i powierzył mu stanowisko wizytatora apostolskiego na Litwie. Przyczynił się do poprawy stosunków Litwy z Watykanem organizując nową prowincję kościelną i przygotowując zawarcie konkordatu Zmarł w Kownie 27 stycznia 1927.
W 1987 został beatyfikowany przez Jana Pawła II; uważany jest za jednego z patronów Litwy. Podejmowane są starania o kanonizację.
dziennik.pdf | |
File Size: | 3389 kb |
File Type: |